เทควันโด เป็นศิลปะการต่อสู้โบราณของชาวเกาหลี ซึ่งเป็นวิธีการป้องกันตัวเองโดยใช้มือและเท้า จุดมุ่งหมายสูงสุดของการฝึกเทควันโดคือการพัฒนาบุคลิกภาพและอุปนิสัยของผู้ฝึกทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจและวิญญาณ ปัจจุบันเทควันโดเป็นกีฬาที่แพร่หลายไปทั่วโลก หลังจากมีการบรรจุเทควันโดเข้าไว้ในกีฬาโอลิมปิกอย่างเป็นทางการ เมื่อปี ค.ศ. 2000
อะไรที่ทำให้เทควันโดมีเสน่ห์ดึงดูด
ในแง่กีฬา: การเคลื่อนไหวและเทคนิคของเทควันโดถูกสร้างขึ้นให้ผู้ฝึกสามารถใช้ส่วนต่างๆของร่างกายได้อย่างสมดุล ซึ่งช่วยเพิ่ม ความยืดหยุ่นของแขนขาได้อย่างสม่ำเสมอ และยังช่วยกําจัดความเครียดโดยการตะโกนไปด้วยขณะทําการฝึกการเตะและต่อย
ในแง่ความหมายของการป้องกันตัวเอง
ในขณะที่เทควันโดเป็นกีฬาเหมือนกับศิลปะการต่อสู้อื่นๆ ซึ่งใช้มือเปล่าและเท้าเปล่า แต่เทควันโดแตกต่างจากศิลปะการต่อสู้เหล่านั้นโดยที่มีพลังการโจมตีในระดับเหนือกว่าซึ่งเนื่องมาจากการใช้เท้านั่นเอง อย่างไรก็ตาม เทควันโดมุ่งเน้นไปที่การป้องกันมากกว่าการโจมตี
ในแง่ความหมายของการสร้างวินัยให้ตนเอง
เทควันโดเป็นการสร้างวินัยให้ตนเองที่มีประสิทธิภาพ โดยทั้งเป็นการทําให้ร่างกายและจิตใจแข็งแกร่ง และยังสอนให้มีมารยาทในเกมส์การแข่งขันกับคู่ต่อสู้คนอื่นอีกด้วย
องค์ประกอบพีนฐาน 3 ประการของเทควันโด
1. พุมเซ (ท่วงท่า) – โครงสร้างที่เป็นแบบแผนของเทคนิค ซึ่งทําให้แต่ละคนสามารถฝึกโจมตีและป้องกันได้ราวกับว่ากําลังเผชิญหน้าอยู่
2. เกียกพา (การทําลาย หรือ การกําจัด) – เทคนิคที่ใช้ในการสอบหรือในการสาธิต โดยผู้ฝึกซึ่งเชียวชาญในเทคนิคการเคลื่อนไหวพื้นฐานแล้ว ใช้ความแข็งแกร่ง ทําลายวัสดุแข็งๆ เช่น กระดานไม้ แผ่นกระเบืองหรืออิฐ
3. เกียวรูกี (การแข่งขัน) – เป็นการแสดงถึงกระบวนความเชี่ยวชาญในเทคนิคที่จําเป็นต่อการโจมตีและการป้องกันในการต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่ง และเป็นการแสดงถึงกระบวนการในการประเมินความเชี่ยวชาญในเทคนิคเหล่านั่นด้วย
เตรียมความพร้อมสู่ประสบการณ์เทควันโด
เรียนเทควันโดในประเทศต้นกําเนิดถือว่าเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจํายิ่งนัก และมีโดจัง (ศูนย์ฝึก) บางที่เปิดชั้นเรียนให้ชาวต่างชาติด้วยเป็นแบบภาษาอังกฤษ แต่ก็เรียนแบบเกาหลีดั้งเดิมควบคู่ไปด้วย ซึ่งศูนย์ฝึกเหล่านี้จัดการเรียนพิเศษ 2-3 ชั่วโมง ซึ่งเป็นการสอนพื้นฐานของนักกีฬารวมทั้งการสาธิต แต่ต้องรวมกลุ่มให้ได้อย่างน้อย 5 คนและต้องติดต่อไปนัดล่วงหน้าก่อนด้วย